Zenobia Krzyżanowska, urodzona w 1939 r.
Rodzice i siostry przetrwali wojnę
Urodziłam się w Krakowie w żydowskiej rodzinie robotniczej.
Ojciec pochodził z Domaniówki koło Odessy, matka – z okolic Niepołomic.
Jestem najmłodszym dzieckiem z ośmiorga rodzeństwa. W okresie okupacji ojciec pracował jako stolarz w Klasztorze Benedyktynek w Staniątkach koło Krakowa, matka była krawcową i w zamian za to klasztor wynajmował dla nas mieszkanie i sprawował opiekę nad całą rodziną.
Jeden z moich braci, Józef Adamowski, został rozstrzelany w 1943 r. (zarówno on jak ojciec i pozostali bracia należeli do AK). Drugi brat Karol zginął w 1946 r. zamordowany przez bandy UPA w okolicach Bochni. Rodzice i siostry przetrwali wojnę. Do końca wojny mieszkaliśmy w budynku klasztornym.
Po wojnie ojciec wybudował w tej miejscowości dom i tam mieszkam do dziś. Szkołę podstawową ukończyłam w Staniątkach, następnie Liceum Ogólnokształcące w Niepołomicach. W 1959 r. wyszłam za mąż, w 1961 r. urodziłam córkę. Małżeństwo nie udało się. W 1963 r. zostałam opuszczona przez męża i samotnie wychowywałam córkę, jednocześnie pracując w gminnej spółdzielni. Od 1985 r. ze względu na stan zdrowia otrzymałam drugą grupę renty inwalidzkiej.
Staniątki, 11 października 1991 r.
Strona „Zapis pamięci”
Stowarzyszenia
„Dzieci Holocaustu”
w Polsce.
Zrealizowano
dzięki wsparciu Fundacji
im. Róży Luksemburg
Przedstawicielstwo
w Polsce
ul. Twarda 6
00-105 Warszawa
tel./fax +48 22 620 82 45
dzieciholocaustu.org.pl
chsurv@jewish.org.pl