Zofia Majewska, urodzona w 1929 r.

Miałam „dobry wygląd”

Filmowe wspomnienie Zofii Majewskiej jest dostępne na stronie USC Shoah Foundation, kliknij żeby zobaczyć.

Do 1939 r. mieszkałam z rodzicami Henrykiem Kroszczorem i Rachelą z domu Kokiet na terenie warszawskiego szpitala im. Bersonów i Baumanów, którego mój ojciec był dyrek­torem administracyjnym.

Matka pracowała jako lekarz-ginekolog w szpita­lu na Czystem (dziś: Kasprzaka). Chodziłam do szkoły powszechnej. Po wybuchu wojny zostałam jako Żydówka usunięta ze szkoły i odtąd uczyłam się na kompletach.

Do lutego 1942 r. przebywałam w getcie warszawskim, wędrując razem ze szpitalem: mieszkaliśmy między innymi na Gęsiej i wreszcie na Umschlagplatzu.

Po ostatniej „akcji” i kilkudniowym ukrywaniu się na strychu, w lutym 1942 r. przeszłam z grupą Żydów udających się do pracy poza obrębem getta na tzw. „aryjską stronę”, gdzie mieszkałam wraz z rodzicami pod nazwiskiem Krystyny Stańczak u państ­wa Marii i Wacława Piotrowskich na ulicy Bagno 3/5. Wacław Piotrowski był dawnym ogrodnikiem w szpitalu Bersonów i Baumanów.

Po roku na skutek donosów musieliśmy to mieszkanie opuścić i zostałam przez „Żegotę” umieszczona w Wawrze u pani Tomaszewskiej, gdzie pracowałam jako gosposia. Było to w gruncie rzeczy mieszkanie „spalone”, gdyż pani Tomaszewska ukrywała przedtem dziewczynkę uratowaną z transportu do Treblinki, lecz szantażowana musiała ją oddać w inne miejsce.

Tzw. „dobry wygląd” sprawił, że tam właśnie zostałam ulokowana. Moi opiekunowie doszli do wniosku, że nikt nie posądzi pani Tomaszewskiej o taką bezczelność, jak wzięcie do siebie drugiego żydowskiego dziecka.

Tuż przed wybuchem Powstania Warszawskiego wróciłam do War­szawy, do rodziców, a ponieważ nazywałam się inaczej, uchodziłam za ich siostrzenicę. Stąd zostaliśmy wywiezieni wraz z innymi do obozu pod Grudziądzem. Wróciłam do Warszawy w lutym 1945 r.

W czerwcu 1948 r. zdałam egzamin maturalny i rozpoczęłam studia w Szkole Głównej Handlowej (SGH), które ukończyłam w 1952 r. W listopadzie 1951 roku wyszłam za mąż za Józefa Majewskiego, w 1952 r. urodziłam dziecko. W 1953 r. podjęłam pracę w Centralnym Urzędzie Geodezji i Kartografii, gdzie pracowałam do kwietnia 1957 r. Zostałam zwolniona w związku z kompresją etatów i skierowana na przeszkolenie w zawodzie laborantki medycznej. Egzamin dyplomowy zdałam 24 sierpnia 1961 r.

Od tego czasu pracuję – z krótką przerwą w r. 1967-68 – w służbie zdrowia, początkowo w Instytucie Hematologii, a od dnia 1 stycznia 1974 r. do chwili obecnej w Zakładzie Diagnostyki Laboratoryjnej Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego.

Warszawa, 7 października 1991 r.